Ministranci

„Ministrante” ( po łacinie ) znaczy ,,służyć„. Ministrant to osoba służąca ludziom, ale przede wszystkim Bogu.

Pierwsi ministranci pojawili się wtedy gdy pojawiło się pierwsze nabożeństwo. W narodzie izraelskim było jedno pokolenie wybrane do służby w świątyni -pokolenie Lewiego. W powstającym Kościele apostołowie potrzebowali kogoś do posługiwania wiernych. Wybrali więc siedmiu pomocników i nazwali ich diakonami, to znaczy sługami. Gdy wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz większe, wszystko co było do wykonania, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy członków danej wspólnoty. Tak powstawała Liturgiczna Służba Ołtarza.

Posługa ministranta ma wiele ważnych znaczeń. Służba ministranta przypomina właściwy szyk człowieka w dziele stworzenia. Służba przypomina, że jest ktoś nieskończenie wielki, któremu nie godzi się nie służyć, przypomina, że wobec Boga, my ludzie jesteśmy nikim, jesteśmy prochem, powinien nas cechować duch pokory, którym naznaczona ma być służba. Jednocześnie służba ministranta jest niesamowitym wyróżnieniem i zaszczytem, bowiem ministrant, choć w uniżeniu, to jednak służy samemu, nieskończonemu Bogu, staje się wybranym pomocnikiem samego Boga.